Het lijkt wel of de tijd heeft stil gestaan, we zien de voorbereidingen om ons heen voor de jaarlijkse bootshow hier in Ao Po Gran Marina. Die bootshow is eigenlijk voor de eigenaren van Super Yachts, er liggen er 8 afgemeerd aan de pieren. Kleine cruise schepen, allemaal met een boel bemanning in shirtjes met de bootnaam en witte bermuda broeken. Er staan Mc. Laren sportwagens op de kade, mustangs en porches. Net als vorig jaar komen er bussen Chinezen die malle foto's maken bij die auto's . We kunnen bijna niet geloven dat er een vol jaar voorbij is gegaan. Onze Kanticha staat nog op de hard, we hadden een afspraak voor de zogenaamde Splash, vlak voor de bootshow. Een combinatie van de volle marina en bij ons een electra probleem zorgde voor uitstel. We hopen nu eind volgende week echt het water in te gaan. Alles is van de lijst afgeschrapt. De eerste weken leek het wel of er meer bij kwam als weg gestreept werd. Maar gaandeweg werden de lijstjes steeds korter. Nu alleen nog grote boodschappen inslaan, de bakken zijn nog leeg. We eten elke dag in ons favoriete restaurantje, als we naar Phuket rijden, eten we daar. Gekookt is er nog niet aan boord, behalve een eitje. We hebben bij Immigratie een verlenging van ons visum gehaald. We kregen in Amsterdam helaas nu alleen een single entry visum en dat betekend straks een tripje naar Penang. We hebben een nieuwe plek gevonden om de boot op de wal achter te laten. Iets noordelijk van hier, minder luxe, maar een stuk goedkoper. Als je 8 maanden op de kant staat, wil je wel vergelijken hier. Het verschil is aanzienlijk in prijzen. In april zorgen we dat we daar terug zijn. De procedure als je een boot hier koopt, is dat als eenmaal je papierwerk van Bangkok terug is, je 5 dagen hebt om uit te klaren.Dan is het richting Langkawi varen. Geen grote afstand, zo'n 180 mijl ongeveer. Er zijn vele eilandjes waar we kunnen stoppen onderweg, wat fijn is. Dan hoeven de dagelijkse trips niet zo lang te zijn. We moeten tenslotte nog wel even wennen aan het Cat zeilen. We bestuderen het touwwerk en kijken eens omhoog naar onze 20 meter mast. De giek is 6 meter, ook al zo'n gevaarte. John heeft de eerste klim al achter de rug, gelukkig hebben we mast steps! Ik draaide me nog een lam armpje op die winch aan de mast, ik heb geen conditie in mijn arm blijkbaar. John klimt zo vlug naar boven, ik draai als een gek, maar houd hem niet bij. Boven gekomen wilde John de nieuwe VHF antenne plaatsen die bij de AIS werd geleverd. Een mooi ding, maar John kreeg de oude er niet af, die bleek uit een geheel te bestaan, inclusief de kabel. Na een poos prutsen, kwamen er twee schroeven naar beneden en toen de schroevendraaier volgde,besloten we dat die oude er maar op blijft zitten. Hij werkt verders prima, met de splitter en AIS, dus lekker laten zitten dan maar. Gelukkig zeilde de schroevendraaier langs het dek op de grond. Net als de schroeven, die we niet meer vonden trouwens. Naar beneden ging een stuk sneller met mijn winch, zachtjes laten vieren en hup hup daar stond John weer op het dek.We zijn nu goed aan de warmte gewend, maar goed ook, want op de wal is het een stuk warmer dan op het water. We hebben twee grote ventilatoren draaien, dag en nacht in de boot. Dat is ook prettig met slapen. Onze aussi vrienden zijn ondertussen ook gearriveerd en ook zij zijn nu druk bezig met hun boot, die een klein stukje verder staat. We lachen wat af soms, gedeelde smart is halve smart tenslotte. Jean ziet er uit als een piraat, met zijn bandana. Als zijn hoofd opduikt uit de motor ruimte, kletsnat, met die lap, moeten we alweer lachen. Maar het is ook voor hen best een klus zo'n boot goed op orde te brengen. We troosten ons met de gedachte dat we straks heerlijk voor anker liggen op onze bedjes voor op de trampoline, een glas in de hand, kijkend naar de zakkende zon. Nu staan we beide nog op het asfalt en het lijkt wel of we op een reuze parking staan, overal om ons heen staan auto's en bussen voor die bootshow geparkeerd.Are we having fun? Ja hoor, want yachties zijn namelijk een beetje gek en vinden het heerlijk 100 dollar biljetten in het water te gooien. Je herkent een Yachtie aan zijn afgetrapte schoenen, broek met vlekken en rafelige T-shirt. Je moet ook een beetje gek zijn denk ik, om dit leuk te vinden.Vanmiddag namen diverse mensen foto's van onze boot, ze ziet er dan ook prima uit nu. Een echte cruiser, met haar zonnepanelen, windgenerator en zonneschermen. Nu nog gaan cruisen........