We merken dat de regentijd wat afneemt. Bij aankomst was er iedere dag wel een bui, nu veel minder vaak en meestal in de namiddag.vaak zitten we dan op de motor en racen naar de boot. Meestal zijn we op tijd, laatst was het zo erg, we moesten echt schuilen en kwamen pardoes bij een moslim familie terecht. We wilden alleen onder haar afdak schuilen, maar we moesten plaats nemen aan de tafel, er kwam flessen water en een soort vreselijk smakende cake op tafel. Ik bedacht hoe anders deze mensen zijn als welke ik in b.v. Delft tegen kom. Ze zijn hier zo vriendelijk en we verwachten dit helemaal niet. De cake hebben we opgegeten, ze keek ons vol verwachting aan, dus met een brede lach laten merken hoe lekker we het vonden. We gaven wat geld voor de kleintjes die overal rondliepen, wat ze niet wilde accepteren. Pas toen we uitdrukkelijk naar de kleintjes wezen, nam ze het aan. We realiseerden ons weer eens, deze mensen hebben niets en geven het laatste nog weg. De dagen glijden voorbij, we rommelen maar verder. Soms gaat iets helemaal even niet. We hadden een freon lek in de ijskast. Is gerepareerd. Helemaal fijn, alleen toen de mannen weg waren ging een lade niet meer open of dicht. Na veel gepriegel hadden we hem open en bleek hij er scheef te zijn ingezet. Houder verbogen. Geen probleem, wij klimmen weer op de motor en gaan naar Home Pro, waar we de eerste houders ook hebben gekocht. Met de nieuwe houders terug. We wilden ze er snel opzetten, het was bloedheet en we wilden de koelkast weer aan hebben. Houder erop, lade ging maar half dicht. Houder eraf, gekeken. Niks gezien....ik zal niemand vermoeien, maar het koste ons uren voor we ons realiseerden dat we beide houders dienden te veranderen, want die nieuwe was ietsje anders. Met onze verhitte koppen zagen we dit pas later. Nu vanmorgen hebben we beide er correct ingezet, lade ging dicht. Hoera! Alleen viel de stroom uit en is na 15 uur nog niet terug. Niemand op de hard kan vandaag werken, iedereen zit gewoon onder de boten, te wachten tot de stroom weer komt. Niemand protesteerd, behalve wij dan. De Thai zijn zo flegmatiek en nemen alles zoals het komt. De inborst is ontzettend vriendelijk en nee zeggen is helemaal uit den boze. Dus als iets niet gaat of kan, zeggen ze met een brede lach, Yes, cannot. Vroeger hoorden we alleen Yes, wat de gekste taferelen gaf. Want ze knikken er ook nog eens bij. Onze boot is geschuurd en anti fouling zit er nu op. De zijkanten zijn gepolished. Ze blinkt als een spiegel, hoe ze het voor elkaar krijgen weten we niet. We zijn zo tevreden en vertelden hem dat ook. Als je hier een prijs afspreekt, houden ze zich eraan. Als je een deposit betaald, geeft niemand je een betalalbewijs, hebben ze geloof ik nog nooit van gehoord. Dit zijn allemaal lokale mensen die alles al doende geleerd hebben. Fair play is belangrijk voor ze En gezeur achteraf hebben ze hier een hekel aan. Terecht. We hebben een aantal heerlijke restaurantjes gevonden in de buurt, mede dankzij zeil vrienden hier. Die spreken een aardig mondje Thai en weten ook beter wat te bestellen. We koken niet op de boot, iedere middag gaan we ergens eten. Meestal zijn we 150 baht kwijt, ongeveer 4 euro, met z'n tweetjes. Zeer uitgebreid is het 150 p.p. Dus je begrijpt, geen gekook. Er zijn prima supermarkten, luxe, waar alle buitenlandse spullen te koop zijn. Lokale, waar spotgoedkoop lekkere zaken te vinden zijn.De markten zijn overal, vooral de avondmarkt waar iedereen gaat eten. We zijn nog te druk geweest om vaak te gaan, maar het is een leuke afwisseling. John is nu onderweg met 4 houten treden, die zaten op de zwemtrap. We willen die vernieuwen, maar.....het is zoeken naar een houtbewerker. Hij maakt ook jacht op een trekveer, we moeten een kabel door het afdak zien te krijgen. Deze kabel is van de 5 zonnepanelen en moet naar de accu's . Via het dubbele dak van de veranda achter op de boot. We hebben besloten dat we dit best zelf kunnen, maar het is wel een klus. Alle panelen moeten eruit worden geschroefd, de lampjes zitten daar ook....ik maak maar wat foto's als we het weer in elkaar moeten zetten. Dat soort taken doen we fris en fruitig in de ochtenden, anders wordt het een verhitte boel bij ons. Toch is het heel bizonder, we zijn samen uren bezig, doorweekt van de hitte, lade erin, lade eruit. Gevloek (van mijn kant) en dan plots zien we het licht en krijgen we de boel voor elkaar. Dan zitten we na te hijgen, maar kijken naar die gedane klus naar die verdoemde lade, die dan maar mooi weer dicht zit,en zijn zo tevreden. Zo werken we samen door alle klussen heen, terwijl ik met een klein kwastje de saildrives 3x in de primer zet, is John bezig met de roeren. Gelukkig vinden we het samen fijn om alles zo goed mogelijk in orde te maken. Morgen komt SunSail de laatste klussen van hun kant doen bij ons. Colin is al een oude bekende en heeft al veel werk vorig jaar gedaan bij ons.We wachten nog op twee nieuwe propellers, die bleken ook corroded, oftewel niet goed, te zijn. Eentje betaald Sunsail, want de ander is opgeknapt. Maar wij willen 2 nieuwe en die andere houden we als spare. Ze zijn in de bestelling. Onze wintercover wordt ook de komende maanden genaaid, voor de volgende storage. Dan kunnen we de boot prima afdekken,terwijl we toch voldoende ventilatie houden. We zien het einde van de tunnel langzaam dichterbij komen!