vandaag, 14 februari alweer. We hebben een heuse bootshow in Ao Po Grand Marina. Niet voor de kleine jongens, men gokt hier op de super yachten. Er liggen er hier een stuk of tien, die nu allemaal prachtig versierd zijn. S'avonds met steeds wisselende kleuren verlicht. Onwijs luxe. Er is een apartamenten blok gebouwd, waarvan de kleinste flats 230 m2 zijn en de penthouses 375 m2. Kosten slechts vanaf een paar miljoen. Geen baht, euros. Er zijn giga grote tenten gebouwd, buiten staan de airco units in rijen opgesteld. Een heel tuincentrum is leeggehaald en overal staan planten en palmen. Dit heeft flink wat geld gekost. We zien honderden mensen, de vrouwen met wiebelende stilettos. Er zit geen zeiler tussen, zo te zien. De meeste whities die je hier ziet zijn expats. Bijna allemaal met een thai vrouwtje. En een boel chinezen. Volgens mij heben die het geld nu. We hebben in Supulay resort gezeten met chinezen, wat een verschrikkelijk volk. Zodra die wat bereikt hebben, vergeten ze hun manieren. Zo luidruchtig en in eetzalen net zo erg als de russen. Wat ons het meest stoorde, was de onhebbelijkheid tegen het thais personeel. Die blijven altijd glimlachen, maar....Ook in Langkawi merkten we dit. Het is prachtig weer, droog en zonnig. Zoals het hoort om deze tijd. We bedachten dat we eigenlijk ventilatie moeten maken in onze dekluiken. We vonden het mannetje terug die 8 jaar terug onze rubbers had vernieuwd op Sparrow. Met een Lewmar luik tussen ons in op de moto bike zijn we er naar toe gesjeest en vroegen om nieuw plexiglas en toonden hem een ventilator die erin moest. Zou dat lukken?? Tot onze grote opluchting hoorden we CAN. Als men hier begint met YES, dan hoor je daarachter CAN NOT. Hoera. Meteen naar de bootshop, s.s. Ventilators en bijbehorende 316 s.s. bolts and nuts gekocht. Nu wordt er een massa stainless gemaakt hier in Thailand, waardoor het in feite vrij goedkoop is. De volgende morgen zijn we met het volgende luik en de bouten weer richting onze vriend gereden. Maandag zijn de eerste twee klaar, als we tenminste de juiste maat boutjes brengen, want die waren iets te kort. Onze fout. John is nu vandaag de hele dag bezig om een klein soort scharniertje los te krijgen van het laatste luik. Er is er altijd eentje...hij moet eraf. Ik denk dat we teveel vrije tijd hebben, want we verzinnen zelf dit soort klussen. Masochisten zijn we! We hebben een timmerman (terug) gevonden. Als Jouke nog zou leven, zou hij schaterlachen. Want toendertijd had hij een mannetje die prachtig zijn tafel had gevernist. Hij vertelde ons dit en voegde eraan toe: ik heb nog nooit iemand gezien met zulke grote witte (namaak) tanden. De golden smile zou hier jaloers van worden. Ook wij hebben onze tafel toen laten vernissen, wel 20 lagen dik. Prachtig was het en we zagen tevens dat Jouke niet had overdreven. Het was allemaal tanden wat je zag. Toen Mali binnen stapte, schoot John in de lach. Gelukkig stond ik voor hem !En ik stak meteen mijn hand uit. Ook hij herkende John onmiddelijk aan zijn witte haren. Hij heeft weer onze tafel meegenomen. Deze krijgt een nieuw formica blad, we hebben geleerd dat zo'n geverniste tafel prachtig is, maar je moet voor elk krasje oppassen. Hier zat al houtkleurig formica op, wel zo practisch. Je moet er alleen geen heete pannen opzetten, wat charter gasten wel doen...We hebben meteen alle kastdeurtjes eruit gehaald en meegegeven om de zijranden opnieuw te lamineren. Dat spul wat erop zat liet los op plekken, vooral op de keukenkastjes. omdat we toch bezig waren met ventilatie, hebben we 8 stainless ventilatie roosters gekocht en aan Mali gegeven om gelijk in die deurtjes te zetten waar het nodig is, zoals de 4 kledingkasten en de 4 kasten in de salon. Bij ons geen mildew als het even kan. Oke, dat was Mali, die beladen weg ging. De boot aanmerkelijk leger, zonder die enorme tafel....Wat konden we nog meer bedenken? Een windgenerator, zou dat niet iets zijn? Nu had het toevallig een week flink gewaaid, dus het idee nam vastere vormen aan. We zagen de Air Breeze van Southwind uit de U.S. We hadden op Sparrow de Air 40, die al aanmerkelijk stiller was als zijn voorganger. Deze schijnt nog beter te zijn, maar wat ons aansprak was dat deze Breeze met zeer weinig wind gaat draaien. Precies wat we nodig hebben. De stainless man is de snelste Thai die we ooit hebben meegemaakt. Je belt deze man en de volgende dag staat hij voor de deur. Hij begon breed te grijnzen, we hadden uit voorzorg een stel fotos gemaakt van de pole die we nodig hebben. CAN, ik heb er al drie gemaakt....Dus dat was snel gepiept, tenminste....het meten, de tekening en....het kostenplaatje. Dat laatste behoefde wat vasthoudend marchanderen. Het was wat duur, want we willen een stevige paal, met dito backingplate, gesteund door de structuur die we al hebben aan een kant en een extra bevestiging vanaf de andere kant. Een boel 316de stainless. En het moet er ook nog appetijtelijk uitzien. Hij komt de 29ste febr. de boel monteren. Hopelijk komen we niet op meer ideeen.????