De dagen zijn opeens een stuk korter geworden, zo lijkt het tenminste. We staan steeds vroeger op, want we hebben het gevoel dat de dag anders te kort is voor alles wat we willen doen. Donderdag zou Kanticha het water ingaan om 2 uur s'middags. John was alleen op de boot wat zaken uit pakken toen plots de lorry aan kwam rijden met een stel mannen en er aanstalten werd gemaakt om haar in het water te zetten. John keek wat hulpeloos om zich heen, de Sunsail manager zou aanwezig zijn en niemand had nog tijd gehad om ons te vertellen waar de afsluiters zaten. Me alone, riep hij. Aannemend dat de man gebrekkig engels zou spreken. Deze begon hartelijk te lachen en riep: no problem. Many man there waarbij hij in de richting van het water zwaaide. Please close seacocks! Ja, dat was makkelijk gezegd, John dook in de motor ruimte. Zoekend naar een afsluiter. Niks te zien. In de bilges zaten een aantal, die bleken later boven de waterlijn te zitten. Hij heeft de wc's ook maar dicht gedraaid. Gelukkig bleef het droog! Jammer, we wilden wat fotos maken van de plons, maar John had wel wat anders aan zijn hoofd, maar heeft snel toch wat geschoten.Samen hebben we later de spullen van het hotel overgebracht en voor het eerst zagen we Kanticha in het water. Ze leek nog groter dan op de wal. Wat een ruimte. Heel vreemd toch wel als je een mono hull gewend bent. Net een drijvend apartamentje. De manager kwam vragen of we een werkster wilden voor de binnenkant van de boot, ik zei dat ik dit liever zelf wilde doen. In gedachte de boot zo ook goed te leren kennen. Nu, dat viel wel wat tegen. Ik had onze Sparrow in gedachten, maar alles is hier 2x zo groot en dubbel. De boot is 6 meter breed en 11 1/2 meter lang en dat is een boel oppervlakte heb ik gemerkt. Tussendoor proberen we alle zaken te kopen die we nodig hebben. De eerste rit was naar Home Pro om gereedschap te kopen. Tegen de tijd dat John klaar was, woog de rugzak zo zwaar dat ik bijna achterover van de Moto Bike kieperde. Deze Home Pro ligt in Thalang, wat dichter bij Ao Po ligt als Phuket Town. Phuket Island is heel bergachtig en je moet wel oppassen als je naar beneden vliegt. Iedereen rijdt keihard en het is onvoorstelbaar te zien hoe relaxed ze tussen denderend verkeer doorlaveren. Onze eerste avond op Kanticha was memorabel, het viel ons plots op dat de lampjes van de bilgepompen aanstonden. Wij keken in de bilges, alles droog. In de motor ruimtes, daar stond een klein beetje water in het diepste gedeelte. Het beviel ons toch niet, we vroegen aan iemand van Sunsail, waarom die lampjes branden. Ach, zei die man. Dat gebeurt wel vaker zomaar. Wij zijn gaan eten in het restaurant, bij terugkomst zei ik tegen John: laten we dat beetje water bij de motors droog maken. Het lijkt me niet goed dat zeewater. Toen we het luik opentrokken, kregen we een kleine attack. Er stroomde water naar binnen en niet weinig ook. Geen ekele bilgepump werkte, de twee handpompen konden we de hendels niet van vinden. De zaklampen had ik net gekocht en probeerde ik met trillende vingers de batterijen van in te zetten Eerst gebeld naar de manager, die gelukkig dicht bij woont. Weten jullie nog dat ik schreef over zijn opmerking dat er een boot aan het zinken was en hij zo kalm bleef? Nou dat kon je van mij niet zeggen op dat moment. Gewapend met een grote handdoek , op ons buik, want het is hardstikke diep en donker daarbinnen,probeerden we de strijd aan te gaan, maar het was een opluchting twee mannen met pompen aan te zien komen. Wij dachten dat de saildrive lekte, we kennen dat systeem niet, maar iets anders konden we ons niet voorstellen. Het bleek dat de technicien de slang van de toevoer van zeewater naar de motor er los op had gezet zonder klemmen en die was er af geschoten. Op de Sparrow zou de afsluiter dicht hebben gezeten en kon zoiets niet gebeuren als je bezig bent ermee, dacht ik in stilte. Iets om te veranderen. Een lamp daar is ook niet weg

Toch hebben we prima geslapen, de hutten zijn ruim en de bedden liggen goed. Zo hebben we elke dag een werklijst en die groeit gestadig. We strepen dingen af en er komen er meer bij. We hebben onze oude bekenden opgezocht, Mr. Chamansin van de bekleding. Hij komt morgen onze nieuwe awning, zonneschermen voor de ramen, en nog vele zaken opmeten. De man van het stainless is geweest voor het frame van de 5 zonnepanelen die achter boven de dinghy davits worden geplaatst. Hij maakt meteen een motor lift device en een steun ervoor bij de reling. Dan hangt de dinghy niet met de motor achterop. Volgende week komt David, de rigger, de mast steps plaatsen. Hij heeft voor de Sparrow vroeger de rigging prima gemaakt. En zo hebben we een aantal mensen (hopelijk) aan het werk gezet straks. We hebben tevens een lijst gemaakt met zaken die Sun Sail moet repareren.We hebben bij Rolly Tasker, waar de enorme zeil loft is, onze Lazy Bag van de Mainsail gebracht. Voor de niet zeilers, dat is een soort grote zak die over de giek loopt, waar je grootzeil netjes invalt. Het ding was nog loeizwaar en stond tussen Johns benen op de Moto Bike. We kunnen de nieuwe eind deze week ophalen.We wachten met de fotos van de boot tot het er wat opgeruimder uitziet, ik probeer het netjes te houden, maar dat is een verloren strijd.Ook wat tijd voor pret, s'middags houden we een break en gaan zwemmen in het prachtige infinity bad bij het restaurant van de marina. Het water is bijna 30 graden en we genieten ervan iedere dag te kunnen zwemmen.