Na een goed verlopen vlucht van Amsterdam via Abu Dhabi zijn we na 14 uur vliegen in Phuket aangekomen. Het was een lange zit, niet geholpen door de veel te kleine stoeltjes van Ethiad Air, waarmee we deze keer vlogen. Ondanks dat ik extra beenruimte heb betaald, wat alleen inhield dat we bij de nooduitgang zaten,was het onaangenaam krap. Drie stoelen naast elkaar, tijdens de maaltijd hield je je adem in, armen zo dicht mogelijk tegen je borst.We hebben dit genomen omdat we extra bagage mochten meenemen en ze vlogen met de kortste stopover. We hebben precies de 23 kilo per koffer aangehouden, keer 4, plus de loodzware handbagage, was toch nog 100 kilo. We waren opgelucht dat we makkelijk de douane passeerden, nadat we alles van de band hadden geplukt. Want het waren nogal wat spullen die we bij ons hadden. En dan staan er nog 2 tassen thuis.Welcome to the boatlife. Op Phuket Airport was de eerste ATM machine leeg, de tweede gaf ons de broodnodige Bahts voor de eerste dagen. De tweede stop was een Sim te vinden voor onze nieuw aangeschafte Iphone 6. Het winkeltje daar was open, wij hadden geen flauw benul hoe of wat te doen met die telefoon, maar dat is hier geen enkel probleem. Binnen een mum hadden we 5 GB internet en 150 minuten bellen op het apparaat en werkende! Niet dat wij het al snapten, het is onze eerste moderne

telefoon,maar bellen konden we alvast! Eenmaal buiten zochten we naar een man met een bord met onze naam, er stonden wel 50 mannen hoopvol te zwaaien naar ons met borden, maar helaas niet voor ons.We konden meteen de telefoon inwijden. 15 minuten later werden we opgepikt door de shutlle service van ons eerste hotel, vlak bij de vlieghaven. Na het inchecken gingen we op zoek naar een eettentje, in het hotel was geen restaurant. Net voor vertrek begon het te regenen, we kregen een paraplu mee. We waren even vergeten dat het hier niet gewoon regend, maar met bakken uit de hemel stort. Ook waren we vergeten dat" not far " hier zeer rekbaar is en linksaf of rechtsaf ook wordt verwisseld. Het zal niemand dus verbazen, dat we als verzopen katten in het donker liepen en in het eerste winkeltje wat opdook 2 zakken chips en 2 instant soep bekers hebben gekocht. Bij terugkeer in het hotel waren we tot onze onderbroek nat, gelukkig droogt alles hier wel snel. De volgende morgen hing alles droog aan de hangertjes. We sliepen als rozen. Ik werd even wakker ,denkende dat het 7 uur smorgens was, dat klopte ook, maar was Nederlandse tijd. het was 1 uur hier en we konden nog een poosje slapen. Na het ontbijt zijn we met de taxi naar Ao Po Marina gereden, ons plan was de 100 kilo bagage alvast in de boot te zetten. We zagen Kanticha al vanuit de verte staan op de hard. We lieten de taxi tot vlak voor de boot rijden en zetten onze tassen onder de boot, tussen de twee kielen. Onderdak, denkend aan de stortbui van gisteren.We gingen op zoek naar Mark, de manager. dat bleek een aardige Zuid Afrikaan te zijn. Hij had alleen een kleine crisis, vertelde hij, omdat een van zijn boten aan het zinken was. Of we een half uurtje konden wachten in de coffeeshop? Ik dacht bij mezelf dat hij nogal kalm bleef, ik zou vermoedelijk een zenuwaanval hebben gekregen, maar misschien is hij hieraan gewend. Ik was erg blij dat Kanticha op de wal stond in ieder geval! We hebben een aantal zaken later doorgesproken met Mark en hij liet ons de boot zien van binnen. Alles zag er netjes uit, er was nieuwe bekleding gemaakt in de salon. Het plastic zat er nog op. Er waren wat lichte beschadigingen, dat hadden we ook wel verwacht. maar niets ernstigs. Er was een nieuw grootzeil, de genoa zag er vrij nieuw uit. De hull was gepoetst en het stainless ook, dus al met al waren we dik tevreden met de eerste kennismaking. Mark vroeg ons om alles na te lopen en een lijst te maken van de zaken die niet in orde zijn. Wat afgesproken is om te doen, zal dan ook nog gedaan worden. We hesen de tassen omhoog,we hebben weinig kleding bij ons. Het kon precies in de rugzak. Volgende stap van die ochtend, was de Moto Bike. Bij de taxi standplaats rond gevraagd. Aanbod genoeg om ons te brengen. Zeer snel zaten we bij de workshop, overal motors en onderdelen. Ik kreeg een stoel ( dat krijg je als je zoveel rimpels krijgt!) en er werd een Moto Bike netjes opgepoetst voor ons. Daar gingen we weer, ik nam de rugzak nu maar op mijn rug, anders pas ik niet op de Bike en hang ik er achteraan..Op weg naar Supulai resort,waar we 4 nachten hebben geboekt. Maar goed ook, want we moeten even wennen aan het klimaat na de kou in nederland. Dit resort ligt op een prachtige plek, het uitzicht is adem benemend. We kwamen aangescheurd, we moesten aardig naar boven en John had goed gas gegeven. Mijn schuld, ik toeterde Gassen... in zijn oor, ik had een visioen dat we halverwege achteruit zouden rijden, zo stijl was dat stuk.Ik geloof niet dat ze veel gasten op de Moto Bike krijgen daar, ze keken enigszins verbaasd. We hebben een mooie kamer met dito uitzicht. De twee zwembaden met badwater temperatuur hebben we voor ons alleen. waar zijn de gasten?? Onze eerste lunch in het restaurant hier, Papaya Salad en Tom Yam Soup. Ik weet niet of ik het goed schrijf, maar het was heerlijk. We zijn productief geweest deze morgen, we hebben vervoer, internet,telefoon en de sleutels van de boot. De middag hebben we op de stretchers bij het zwembad doorgebracht. Onze ogen gaan steeds naar zee, waar talloze eilandjes oprijzen. Wat is dit toch heerlijk, de hele dag buiten, de warmte,het lekkere eten. Good to be back!