Het is een ding om een lijst met aan te kopen spullen te hebben. Maar het is ook iedere keer een shock als de boel ingepakt moet worden. Onze bestelde watermaker is uit Engeland gearriveerd,

tot onze grote schrik, 4 pakketten, zo ongeveer 27 kilo. Ach, we wisten wel dat het zwaar was, maar het is zo makkelijk om daar overheen te stappen als je het niet voor je ziet. Dit zal moeten wachten tot de volgende vliegtocht.Net als onze spinnaker, de extra plotter en nog zo'n aantal zaken. Ik denk maar niet teveel aan de douane straks, het meeste is wel gebruikt van ons andere schip. Maar ga dit maar eens uitleggen in Thailand..Ik ben aardig bezig geweest met weerprogramma's op de computer te zetten. Het is alweer een tijd geleden dat we dit gebruikt hebben, toen ging het meeste nog via de SSB radio. Deze keer hebben we een sateliet telefoon aangeschaft en zet ik compressie software voor internet op de computer. Het lijkt ons niet erg kritiek in die contreien, zover ik kan zien is het niet meer als 10 knopen, al weken lang. Maar het is fijn een back up te hebben, al is het alleen om te kunnen bellen als we voor een onbewoond eilandje liggen. Wat een verschil, zit ik te bedenken, met de vorige keer. Nu hebben we een halve koffer met electronica. 2 laptops, 2 Ereaders, een GSM en een sateliet telefoon, met bijbehorende kabels en snoeren. Hebben we dat echt nodig? Ik mijmer over onze eerste tocht...we hadden een van de eerste Garmin GPS setjes aan boord. We vertrouwden het voor geen cent. Van een computer hadden we in 1994 nog helemaal geen idee. Cell phones waren nog in de toekomst. Wie kan zich dit nu voorstellen. De fijne kneepjes van navigeren leerde ik van een Libanees in de Marina. Gewoon met een potlood en passer op de kaart. Hij heeft me toen zo de schrik op het lijf gejaagd met zijn verhalen over koraal koppen, die je boot ratch klatch openhaalde, dat ik de rest van de reizen minimaal 10 mijl ervan af wilde blijven. Is me niet altijd gelukt hoor, mijn wederhelft, Captain Sparrow genaamd, vond dit maar idioot. Meestal kon ik hem om de tuin leiden en wijsmaken dat we maar 3 mijl eraf waren. Tja, met de plotters nu, kan dit niet meer. Met al die potlood streepjes op de kaart en zoutvlekken...zag je het toch niet zo nauw. Ik moet weer verder met pakken, inplaats van te mijmeren. We zijn nog lang niet klaar..